De Great Barranco Wall bedwongen!
Vandaag was het team beloofd dat ze wat langer zouden mogen slapen, dus iedereen was in de veronderstelling dat dat ‘zondags uitslapen’ betekende. Maar dat pakte anders uit. In plaats van om 6.30 uur was het vanochtend om 7.00 uur al tijd om op te staan. Wederom met fantastisch weer, dat an weer wel. De crew had ook vanochtend een overdadig ontbijt met eieren, zoete aardappelen en pannenkoeken voorbereid. Als variatie op het thema was er deze keer bruine pap in plaats van witte, met nog meer stukjes erin… Letterlijk even doorbijten.
Maar al dat krachtvoer was nodig want meteen aan het begin van de route van vandaag zou het team de Great Barranco Wall beklimmen. Het aanblik op die rechte ‘muur’ is huiveringwekkend, maar achteraf laten Merel en Barend weten dat het meeviel. Er loopt een heel smal paadje langs de wall omhoog, waar het team behoedzaam doorheen is geslingerd. Een hele pittige klim, die beloond werd met prachtige vergezichten onderweg en boven aan de wall.
Bovenaan de Great Barranco Wall sta je op 4,400 meter hoogte. Vandaar ging het eerst naar beneden en daarna weer een stuk omhoog
Steil omhoog op de Great Barranco Wall
naar Karanga Camp wat op 3,995 meter hoogte ligt. Daar aangekomen stond er ook vandaag een heerlijke maaltijd klaar met noedelsoep en muffins vooraf, daarna tosti’s, toen een soort calzone pizza’s en daarna grote schalen pasta met kip. Het eten van dergelijke grote maaltijden met zoveel koolhydraten went nauwelijks. Maar het is hard nodig in de aanloop naar de beklimming van de top morgennacht.
Zover is het echter nog niet. In Karanga Camp werd na de uitgebreide lunch eerst wat uitgerust. Aan het einde van de middag maakte het team nog een wandeling in de omgeving van het camp omdat de uitzichten daar zo fantastisch zijn. Merel en Barend vertelden dat iedereen vandaag als de mooiste tocht heeft beleefd. Er was zo veel te zien, spectaculaire natuur en prachtige uitzichten, met bijna alleen maar blauwe lucht. Doordat het zo helder en droog is, is het alleen af en toe wel flink stoffig. Daar gaat het team zingend doorheen, geheel in Tanzaniaanse stijl. Of ‘ik heb een potje met vet’ daar ook al geklonken heeft, dat weten we nog niet… 😉 Zeker is wel dat we echt trots zijn dat het voltallige team de Great Barranco Wall heeft weten te bedwingen.
