Tegen een steile wand omhoog
Vandaag begon de dag met een heel dun laagje ijs op de tent, maar ook met een fascinerend uitzicht… Een imposante ‘wand’ waartegen het team na het ontbijt omhoog zou klimmen. En of dat al niet uitdagend genoeg was, werd er ook nog een wedstrijd van gemaakt tegen een Deens team. Dat team had ons DRP team al een paar keer ontmoet, en deze keer werd besloten er een echte krachtmeting van te maken; recht omhoog tegen de Barranco Wall. Uiteraard kwam het DRP team als eerste boven 🙂 Chapeau!
Fleur vertelde dat het ook verder echt een top dag was. Na veel regen gisteren was alle natte kleding vanochtend al snel opgedroogd. De Barranco Wall was indrukwekkend. En omdat de tocht van vandaag zo razend snel verliep, was er in de middag tijd om volop te relaxen in het volgende kamp, Karanga Camp op 3,995 meter. Vanaf dat camp is het uitzicht magnifiek. En zelfs vanaf de houten hurk toilet heb je waanzinnig uitzicht. De stemming is dus weer opperbest onder de klimmers.
Vandaag laten zij ons kennismaken met hun 6 gidsen. De hoofdgids heet Herman, en heeft de bijnaam ‘King Mufasa’ (naar Lion King) gekregen. Hij kan als een veldheer zijn ‘troepen’ bekijken en het is indrukwekkend zoals hij de klimmers en de hele grote groep dragers en chef koks aanstuurt. Alles loopt op rolletjes onder zijn regie.
Robert, alias de ‘teddy beer’ of ‘Kerstman’ holt continue druk tussen alle 15 teamleden en de crew op en neer en ontfermt zich over iedereen even hartelijk. Andrew is de gids met de vlechtjes, en heeft de bijnaam ‘Superman’. Met zijn rode jack liep hij gisteren voorop toen het team in rap tempo afdaalde naar Barranco Camp na de lunch bij Lava Tower. Hij ontleent zijn bijnaam aan zijn straffe wandeltempo, met name zodra hij voorop loopt.
John wordt liefkozend het ‘Blije ei’ genoemd, en is één van de obers. Hij zorgt ervoor dat alle borden van de hongerige klimmers goed gevuld zijn, en schept met onuitputtelijke energie de borden net zo lang vol totdat iedereen echt voldoende gegeten heeft. En dan last but not least ‘Sjaak’, wiens echte naam Mishaki is, en die ook wel Prins Carnaval wordt genoemd omdat hij te pas en te onpas onderweg een liedjes inzet, als hij bemerkt dat het moreel daarbij gebaat is. Hij is daarmee op zijn eigen wijze een waardevolle ‘mentale coach’ voor de klimmers.
Inmiddels heeft iedereen weer zo’n beetje alles aan wat in de duffels is meegenomen. Vooral de dons jacks komen nu erg goed van pas. In de avonden daalt de temperatuur naar het vriespunt. Gelukkig zijn alle sokken en schoenen vandaag weer opgedroogd, maar desalniettemin; Wat een team van bikkels!