Thuis!!!
In alle vroegte verzamelde zich op Schiphol een schare trouwe fans, familie en vrienden, om het team op te wachten. En daar waren ze dan eindelijk! Na een flinke reis weer op eigen bodem. Na een laatste gezamenlijke foto — met een door de moeder van Ronald gemaakt spandoek — was het tijd voor een kop koffie en heel veel bijpraten. Het duurde heel even voor de verhalen los kwamen (“Dus! Hoe was het?” “Eh. Nou. Leuk.”). Maar toen de vertelknop eenmaal aanging, was er geen houden meer aan. Over de dragers en wat die allemaal de berg op gesjouwd hadden (een eettafel met klapstoelen, inclusief placemats en een bosje bloemen bijvoorbeeld), over de sanitaire voorzieningen (een te klein gat in de grond, waar regelmatig wat naast belandde), over het team en de lol die ze met elkaar gehad hebben, en over de ontberingen, de hoogteziekte en de kou. Maar uit alle verhalen sprak vooral heel veel plezier, verwondering over hun gezamenlijke prestatie en bewondering voor elkaar. Wat een prachtige ervaring!
